๚๛ โคลงโลกนิติ ๒๘ บท ที่พระวิหาร วัดบุปผาราม ๛๚ |
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๑ |
|
| |
๚๛ คว้างพิษบ่คว้างพ้น พันแขน ตนนา
ไปสพพบรังแตน แหย่เย้า
ร่ายมนต์ปลุกเสือแสน องอาจ
ไม้สั้นรันสิ่งเหน้า แน่ต้องตนเอง ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๒ |
|
| |
๚๛ หนีเสือขึ้นไม้รอด ปากเสือ
พบต่อแตนดุเหลือ ต่อยต้อง
หนีแรดร่ายลงเรือ รอดจาก แรดนา
ปะจระแข้ท่อง น่านน้ำหนุนเรือ ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๓ |
|
| |
๚๛ ล่อปลาเหยื่อชอบน้ำ ใจปลา
ล่อทวยโรคด้วยยา ยื่นให้
ล่อคชพวกพังพา เดินปก ไปแฮ
ล่อชาติเชื่อไพร่ได้ แต่ด้วยของกิน ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๔ |
|
| |
๚๛ จนไก่ใช้เป็ดแข้น ขันขาน
นอกรีดมีดแทนขวาน ถากไม้
เคี้ยวอ้อต่างอ้อยหวาน เป็นรส ฤาพ่อ
ขาดขัดดอกไม้ใช้ ดอกหญ้ายามจน ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๕ |
|
| |
๚๛ ฝูงหงส์หลงเข้าสู่ ฝูงกา
สีหราชเคียงโคคลา คลาดเคล้า
ม้าต้นระคนฬา เลวชาติ
นักปราชญ์พาลพาเต้า สี่นี้ ไฉนงาม ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๖ |
|
| |
๚๛ กาน้ำดำดิ่งด้น เอาปลา
กากบคิดใคร่หา เสพบ้าง
ลงดำล่ำมัจฉา ชลชาติ
สวะปะคอค้าง ครึ่งน้ำจมตาย ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๗ |
|
| |
๚๛ โคควายวายชีพ เขาหนัง
เป็นสิ่งเป็นอันยัง อยู่ไซร้
มนุษย์เด็ดดับสูญสัง ขารร่าง
เป็นชื่อเป็นเสียงได้ แต่ร้ายกับดี ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๘ |
|
| |
๚๛ นกเพลินพึ่งพุ่มไม้ ใบบัง
ปลาก็ยินดียัง ย่านกว้าง
จระเข้คิดแสวงวัง เย็นชื่น
น้ำจิตคนบ่ร้าง ร่มเกล้า โพธิ์ทอง ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๑๙ |
|
| |
๚๛ โสนัขสุนัขพ้อง พบกัน
มันย่อมแสยะยิงฟัน ปากแห้
เฉกเช่นพวกพาลผัน ปะพวก พาลนา
ร้ายต่อร้ายราแต้ ต่างกล้า อวดแข็ง ๛๚ |
|
| |
|
|
| |
บทที่ ๒๐ |
|
| |
๚๛ มีเรือรั่ววิดน้ำ ฤาวาย
มีเจ่งตาบอดพราย ก่อมก้อ
มีโคกระบือควาย ปละเปลี่ยว
มีแต่เกวียนขาดล้อ ลากใช้ปางใด ๛๚ |
|
